Dag 1 Weer pelgrim

Tjonge, wat een dag! Gelukkig werd ik hartelijk ontvangen in de abdij van Berne.

Waarom word je pelgrim?
Vroeger, in de Middeleeuwen was het vaak om boete te doen. En nu, ja soms ook boetedoening, maar ook om de aarde/grond onder je voeten te voelen, je vrij te voelen, de dag en de natuur intens te ervaren en om andere mensen te ontmoeten.

Gisteravond erg laat ben ik nog bezig geweest met m'n blog en ik hoop dat nu alles werkt.
Vanochtend stap ik in Den Bosch de trein uit en loop eerst naar het stadsklooster San Damiano, bij de Franciscanen. M'n eerste stempel halen, naar goed gebruik op pelgrimswegen. Praatje maken en koffie drinken waar ik wel eerst om moet vragen, want de koffie was eigenlijk alleen bestemd voor daklozen en zwervers. Maar het wordt me genereus door de dienstdoende 'deur'broeder gegund!
En toen echt op weg!

Het kloosterpad slingert zich eerst door de stad. Elke keer als ik hier ben, treft mij de sfeer van de stad, de mooie plekjes. Heerlijk is het om hier te lopen, een goed gevoel doorstroomt mij.
Vandaag wordt het ruim 20km lopen. Ik voel me fris en blij en stap voortvarend door.

Toch merk ik dat ik weer in dat pelgrimsleven moet ingroeien. De tocht naar Rome is toch al ruim 5 jaar geleden. Ik moet het opnieuw leren. Eventjes duik ik de St. Jan in, groot en hoog met prachtige ramen.
In de bieb, in een voormalig klooster, neem ik nog snel de gratis nieuwe Adriaan van Dis mee, “de wandelaar”. Ik heb 'm thuis laten liggen, alleen al die titel...
De route voert me langs verschillende gebouwen, zoals het Jheronimus Bosch Art Center en inmiddels omgevormde kloosters, door kleine straatjes en intieme pleintjes. Een kleine stadswandeling door het 'Bosche'.

Langs de Bossche Aa lopend, laat ik de stad achter me. Vrolijk, maar ook meerdere malen verkeerd lopend, leg ik extra km’s af richting Heeswijk. Mijn valkuil is, nog steeds, teveel rondkijken, teveel in gedachten...
De omgeving is afwisselend. Ik loop langs de Groot Wetering met meerdere sluizen. Het gaat ‘berg’opwaarts.
Het wordt steeds stiller, je hoort af en toe vogeltjes. De koeien in de wei... Wat is t hier rustig en mooi!
De neiging onderdrukkend in één keer door te lopen, stop ik aan de waterkant en eet een broodje. M'n verlate lunch.

Ik kom in een bos, smalle kronkelpaadjes, raak het spoor bijster, maar ontdek toch weer het juiste pad. Dan sta ik ineens vlakbij een prachtig kasteel. Een plaatje! Kasteel Heeswijk, met zo’n echte slotgracht. Helaas pas vanaf morgen te bezichtigen.
Ik moet aan de tijd denken, m’n tempo is na bijna 5 uur lopen aardig ingezakt. Ik voel m’n voeten, ik voel nog meer…

Om klokslag 5 loop ik de poort binnen van de abdij van Berne. Een vrijwilliger, de gastheer, heet mij welkom. Ik krijg de mooiste kamer, voor gasten van de abt, met TV! Even waan ik mij in een luxe hotel.
Ik krijg uitleg over het avondprogramma: eerst de vespers en daarna het eten, dat wordt dan brood. Ach, die schade halen we later wel weer in.
Ik ben uitgenodigd in de Huiskamer wat te praten en koffie en daarna abdijbier te drinken!
Klinkt allemaal goed!

De dag van morgen zal haar eigen zorgen wel hebben..