Dag 10. De stilte voorbij…, gelukkig maar even

Ten eerste wil ik jullie bedanken voor alle berichten. Ze zetten me in ieder geval aan tot verdere reflectie. In welke richtingen een en ander wordt weerkaatst weet ik nog niet… Het is fijn om te horen dat mijn berichten ook bij jullie sporen achterlaten.

Wat een verschil met gisteren! Vandaag heb ik rustig kunnen lopen en zelfs nog met zon, zonder veel moddergeploeg en zorgen over te laat aankomen. Om nog maar te zwijgen over rug en schouder… Het was een mooie dag.

Na een heerlijk ontbijt en goede nachtrust neem ik afscheid van m’n gastvrouw Karien en vertrek naar Vessem, een 20-tal km verder. Het is voor een grote stad als Eindhoven nog tamelijk rustig als ik de route naar de Pelgrimsherberg Kafarnaüm in Vessem oppik.
Opnieuw weer langs de Dommel maar nu over droge paden. Het is niet koud.
De Dommel voert veel water aan, vandaar al die nattigheid rond de oevers. Maar zij is ook een mooie beek die heerlijk kan voort dommelen en een oude watermolen aandrijft.

De molen is een geschenk aan de abdij van Postel die net over de grens met België ligt.

Ik loop verder door het bosrijke park langs de rand van de stad en hoor steeds sterker verkeersgeruis aankomen. Een groot, hoog bouwwerk doemt op. Weg rust, weg stilte…
Er daalt nu een deken van lawaai neer als boodschapper van onze moderne samenleving.

Aan de overkant van de grote weg zie ik ineens de fine fleur van de Nederlandse hightechindustrie, ASML. Onlangs was er nog een delegatie van de Europeesche Commissie met de premier op bezoek.

Even later loop ik weer tussen de velden, de zon probeert door te breken. Als je om je heen kijkt ziet t er allemaal zo stil en ongerept uit.


Toch plotseling een enorm geluid van boven en ik zie een grote zilveren vogel boven de boomtoppen uitrijzen. Natuurlijk, het is t opstijguurtje van vliegveld Eindhoven. Het is een machtig en schitterend gezicht, zo’n vliegtuig dat oplicht in de zon. Ik vergeet helemaal m’n mobiel te pakken voor een videootje.

Eerst kom ik langs een intiem kapelletje en ik steek nog een kaarsje aan voor Hen (de middelste).
Zo waar, m’n eerste ontmoeting met mede Kloosterpadwandelaars. Ook een enthousiast stel dat bijna het geheel heeft afgerond, zie foto. (Helaas weet ik hun namen niet.)
Ook ontdek ik dat mijn pad deels samenvalt met de Camino naar Santiago de Compostela. (Ik heb dus al een stukje van jouw weg gelopen, Piet!)

Dan zet een tijdmachine mij in één keer zomaar duizenden jaren terug in de brons- en ijzertijd. In dit gebied, tussen Toterfout en Halfweg, liggen enkele grafheuvels waaronder een bijzondere ringwalheuvel.

Ik ben nu dichtbij mijn doel van vandaag. Een klein, stil dorp met een kerk die de koster voor me open doet en een complete rondleiding geeft.
Ook vertelt hij van de perikelen rond het vertrek van de laatste pastoor…, kortom de zorgen die in het kerkelijk leven spelen.

Tegenover de kerk ligt de Pelgrimsherberg. Deze is speciaal gericht op “het pelgrimeren”. Morgen komt een basisschoolklas voor een minipelgrimage, een bijzonder uitje voor deze leerlingen.
Ik word hartelijk welkom geheten door Anneke, een van twee gastvrouwen hier.
Zij zorgt ook voor een heerlijke Hollandse maaltijd van 3 gangen! Ik word goed verzorgd. Beide gastvrouwen, vrijwilligsters, zijn naar Santiago geweest.
We vertellen elkaar allemaal verhalen over onze ervaringen. Op één etappe na kennen ze het Kloosterpad niet.
Het is gezellig en we drinken rode wijn. Ik ben de enige gast.

Morgen naar Oirschot.